Polesie Zachodnie, region Polesia położony po lewej stronie rzeki Bug. W jego skład wchodzą mezoregiony: Zaklęsłość Łomaska, Równina Kodeńska, Równina Parczewska, Zaklęsłość Sosnowicka, Garb Włodawski, Równina Łęczyńsko-Włodawska i wąska (ograniczona do doliny Bugu) część Polesia Brzeskiego. Polesie jest rozległą niziną, rozciągającą się pomiędzy Płytą Czarnomorską na południu i wysoczyznami Białorusi na północy, na wschodzie sięga aż po dolinę Dniepru.
Podłoże budują skały kredowe, tworzące nierówną powierzchnię. Zalegają na niej mocno zniszczone utwory lodowcowe oraz warstwa utworów wodnych. Podczas stadiału warty w czasie zlodowaceń środkowopolskich wody topniejącego lodowca odpływały w kierunku wschodnim, tworząc szeroką rynnę Pradoliny Wieprza. Obniżenie dzisiejszego Polesia wypełniło rozległe rozlewisko, które istniało od schyłku zlodowacenia środkowopolskiego przez interglacjał, okres zlodowaceń bałtyckich do początków holocenu. W holocenie, po ustąpieniu wiecznej marzłoci, w kredowym podłożu zaczęły rozwijać się procesy termokrasowe. Spowodowało to powstanie na zrównanej powierzchni zapadlisk i lejów. Tworzą one głębokie jeziora pochodzenia termokrasowego. Obok tych jezior na Polesiu Zachodnim występują też starsze jeziora plejstoceńskie. Procesy ich zanikania są już daleko posunięte.
Na Polesiu Zachodnim naliczono 68 jezior o powierzchni łącznej przekraczającej 27 km2. Największym jest Jezioro Uściwierz, a najgłębszym Jezioro Piaseczno. Profesor Tadeusz Wilgat z Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej (UMCS) w Lublinie nadał dla tego terenu nazwę Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie. W polskiej terminologii geograficznej nazwa „pojezierze” przyjęła się dla skupisk jezior o innym pochodzeniu. Stąd też wynikają kolejne próby zastąpienia tej nazwy inną. Jednak w świadomości, szczególnie turystów i krajoznawców, została ona już dość mocno utrwalona.
Interesująca jest szata roślinna. Położenie Polesia na skrzyżowaniu dwóch ważnych europejskich korytarzy ekologicznych powoduje dużą mozaikowość zespołów roślinnych. Obok elementów borealnych występują elementy pontyjskie, atlantyckie, orientalne. Polesie jest też jedynym miejscem w Europie, gdzie spotykamy torfowiska węglanowe. Równie bogaty jest świat zwierzęcy. To decyduje o tym, że znaczne obszary Polesia Zachodniego objęto różnymi formami ochrony. Jest to Poleski Park Narodowy, parki krajobrazowe: PK „Pojezierze Łęczyńskie”, Poleski PK, Sobiborski PK. Uzupełnia je sieć obszarów chronionego krajobrazu i rezerwatów przyrody. Część Polesia Zachodniego objęto patronatem Komitetu MaB UNESCO jako rezerwat biosfery. Wraz z położonym po drugiej stronie Bugu ukraińskim Szackim Parkiem Narodowym tworzy on Międzynarodowy Rezerwat Biosfery „Polesie Zachodnie”.
Aby oglądać zdjęcia w pełnej rozdzielczości należy najechać rączką na pierwszą miniaturę. Następne kolejne zdjęcia wywołujemy przez kliknięcie prawego klawisza ze strzałką (lub lewego jeżeli chcemy przesuwać do tyłu)klikając strzałki widoczne pod zdjęciem.
Wszystkie zdjęcia i teksty prezentowane na tych stronach chronione są prawem autorskim.
Ich kopiowanie, wykorzystywanie i publikowanie bez zgody autora jest zabronione.
