PL Deutsche Version
Starzyska, Старичі
wieś na Ukrainie w rej. jaworowskim na Roztoczu Janowskim nad Potokiem Kurnickim, który tu przyjmuje kilka mniejszych strumieni. Największy z nich nosi nazwę Tereska.
Według dawnej legendy do w czasie polowania jego źródła dotarł Jan III Sobieski. Spragniony król kazał sobie podać wody stojącej obok dziewczynie. Zaspokoiwszy pragnienie zapytał, jak zwie się to źródło. Kiedy dziewczyna odpowiedziała, że nie wie, zapytał ją o imię. „Tereska”- odpowiedziała dziewczyna. „No to niech źródło i strumień nazywa się Tereska”.
W XVII wieku wieś należała do rodu Gonzagów-Myszkowskich. Częstym gościem był tutaj Jan Sobieski. Miejscowe przekazy mówiły również o istniejącym tu zamku warownym. W jego miejscu w końcu XIX wieku była leśniczówka.
Na ternie wsi ulokowano Centrum Operacji Pokojowych i Bezpieczeństwa Akademii Wojsk Lądowych im. Hetmana Sahajdacznego. W latach czterdziestych XX wieku wysiedlono część ludności w związku z utworzeniem w pobliżu dużego poligonu wojskowego.
Starzyska, Старичі
ein Dorf in der Ukraine in der Region Jaworowski in Roztocze am Kurnicki-Bach, der hier mehrere kleinere Bäche aufnimmt. Die größte von ihnen heißt Tereska.
Einer alten Legende nach erreichte Jan III. Sobieski während der Jagd seine Quelle. Der durstige König befahl sich, dem Mädchen neben ihm Wasser zu geben. Er stillte seinen Durst und fragte nach der Quelle. Als das Mädchen sagte, sie wisse es nicht, fragte er nach ihrem Namen. „Tereska”, antwortete das Mädchen. „Nun, lass die Quelle und den Stream Tereska heißen.”
Im 17. Jahrhundert gehörte das Dorf der Familie Gonzaga-Myszkowski. Jan Sobieski war hier ein häufiger Gast. Lokale Nachrichten sprachen auch über die befestigte Burg, die hier existiert. An seiner Stelle befand sich Ende des 19. Jahrhunderts eine Forsthütte.
Das Zentrum für Friedens- und Sicherheitseinsätze der Akademie der Landstreitkräfte benannt. Hetman Sahajdaczny. In den 1940er Jahren wurde ein Teil der Bevölkerung im Zusammenhang mit der Schaffung eines großen Truppenübungsplatzes in der Nähe vertrieben.
Bruchnal, Терновиця
wieś na Ukrainie w rej. jaworowskim na Płaskowyżu Tarnogrodzkim w pobliżu południowej krawędzi Roztocza Rawskiego nad potokiem Gnojowiec, dopływem rzeki Szkło.
Wieś na mocy królewskiego przywileju założona została w 1514 roku, a jej nazwa utworzona została od nazwiska jej założycieli Herborth de Bruchnal. Prawdopodobnie wtedy też utworzono tu parafię. W 1531 roku Andrzej Herburt sprowadził tu ze Śląska i Moraw kolonistów różnych specjalności.
W 1655 roku w czasie wojny polsko-rosyjskiej z wojskami dowodzonymi przez Bohdana Chmielnickiego i Wasyla Szeremietewa walczyły pod Bruchnalem (bitwa pod Gródkiem Jagiellońskim) wojska polskie dowodzone przez hetmana Stanisława Rewerę-Potockiego. Siły polskie zostały w tej bitwie rozbite.
Od XIX wieku do roku 1939 tutejszy majątek był własnością rodziny Szeptyckich. Po zakończeniu drugiej wojny światowej ludność polska została stąd wysiedlona. W pobliżu miasteczka znajdowała się nieduża wieś Moosberg, założona na przełomie XVIII i XIX wieku jako kolonia niemiecka. Koloniści spolonizowali się i przed drugą wojną światową większość ludności stanowili Polacy. W kwietniu 1944 roku napadu na wieś dokonała bojówka OUN-UPA. Ukraińcy bestialsko zamordowali 160 osób. Obecnie wieś nie istnieje, a na jej miejscu stoją zabudowania kołchozu sąsiedniej wsi Podłuby (Підлуби)
Przyłbice Прилбичі
Kamienobród, Кам’янобрід
Bruchnal,Терновиця
ein Dorf in der Ukraine in der Region Jaworiv auf der von Tarnogrod-Hochebene am südlichen Rand von Roztocze am Bach Gnojowiec, einem Nebenfluß des Flußes Glass.
Das Dorf wurde 1514 durch königliches Privileg gegründet und nach dem Namen seines Gründers Herborth de Bruchnal benannt. Wahrscheinlich wurde zu dieser Zeit hier eine Pfarrei gegründet. Im Jahre 1531 brachte Andrzej Herburt hier Kolonisten verschiedener Fachrichtungen aus Schlesien und Mähren.
1655, während des polnisch-russischen Krieges, kämpfte die von Hetman Stanisław Rewera-Potocki kommandierte polnische Armee gegen die Truppen, die während des polnisch-russischen Krieges von Bohdan Khmelnitsky und Vasyl Sheremetev kommandiert wurden. In dieser Schlacht wurden polnische Truppen besiegt.
Vom 19. Jahrhundert bis 1939 gehörte das Anwesen der Familie Szeptycki. Nach dem Ende des Zweiten Weltkriegs wurde die polnische Bevölkerung vertrieben. In der Nähe der Stadt befand sich das kleine Dorf Moosberg, das um die Wende vom 18. zum 19. Jahrhundert als deutsche Kolonie gegründet wurde. Die Kolonisten polonisierten sich selbst und machten vor dem Zweiten Weltkrieg die Mehrheit der Bevölkerung aus. Im April 1944 griff eine OUN-UPA-Miliz das Dorf an. Die Ukrainer haben 160 Menschen brutal ermordet. Derzeit existiert das Dorf nicht und an seiner Stelle stehen die Gebäude der Kolchose des Nachbardorfes Podłuby (Підлуби)
Przyłbice Прилбичі
Kamienobród, Кам’янобрід
Gródek Jagielloński
Lisy i Nowojaworowsk
Lisy, Ліс
wieś na Ukrainie u podnóża południowej krawędzi Roztocza Rawskiego nad rzeką Szkło. Dawniej używano również nazwy Kryniczka.
Istniejąca tu cerkiew greckokatolicka pod wezwaniem św. Męczenników Machabejskich powstała w 1852 roku z dawnej kaplicy zbudowanej w XVIII wieku. Według miejscowej legendy w miejscu, gdzie stoi cerkiew kilkakrotnie ukazywała się ikona Najświętszej Bogarodzicy, broniąc świątyni przed zniszczeniem. Cerkiew była remontowana w 1890 roku. Zamknięto ją w 1960 roku, kiedy wysiedlono większość mieszkańców w związku z rozpoczęciem eksploatacji siarki. W 1990 roku część mieszkańców powróciła tu i wtedy odnowiono kaplicę.
Lisy, Ліс
ein Dorf in der Ukraine am Fuße des südlichen Randes von Roztocze am Glass-Fluß. Früher wurde auch der Name Kryniczka verwendet.
Die griechisch-katholische Kirche existiert hier. Kirche der Makkabäer der Märtyrer wurden 1852 aus einer ehemaligen Kapelle aus dem 18. Jahrhundert gegründet. Der Legende nach erschien die Ikone der Heiligen Muttergottes mehrmals an der Stelle, an der die Kirche steht, und verteidigte den Tempel gegen Zerstörung. Die Kirche wurde 1890 renoviert. Es wurde 1960 geschlossen, als die meisten Einwohner aufgrund des Beginns der Schwefelausbeutung vertrieben wurden. 1990 kehrten einige der Einwohner zurück und dann wurde die Kapelle renoviert.
Nowojaworowsk, Новояворівськ
miasto na Ukrainie w rej. jaworowskim na Płaskowyżu Tarnogrodzkim u podnóża południowej krawędzi Roztocza Janowskiego. Miasto powstało w 1956 roku w związku z eksploatacją złóż siarki jako osiedle robotnicze. Początkowo nosiła nazwę Jantarne. Obecną nazwę nadano mu w 1969 roku. Od 1986 roku jest miastem. Obecnie w związku z zaprzestaniem eksploatacji siarki jego liczba mieszkańców stopniowo się zmniejsza.
W mieście jest drewniana cerkiew pod wezwaniem św. Jura z 1715 roku, przeniesiona tu ze wsi Olszanica (należała ona do starostwa jaworowskiego), która została zlikwidowana w czasie budowy kopalni siarki. Do wsi została ona przeniesiona w 1801 roku ze wsi Wólka Rosnowska. Jest to budowla trójdzielna otoczona okapem. Wieńczy ją kopuła na ośmiobocznym bębnie.
Novojaworowsk, Новояворівськ
eine Stadt in der Ukraine in der Region Javoriv auf dem Tarnogród-Plateau am Fuße des südlichen Randes von Roztocze. Die Stadt wurde 1956 im Zusammenhang mit der Ausbeutung von Schwefelvorkommen als Arbeitersiedlung gegründet. Anfangs hieß es Jantarne. Der heutige Name wurde ihm 1969 gegeben. Es ist eine Stadt seit 1986. Aufgrund der Einstellung der Schwefelausbeutung nimmt die Bevölkerung derzeit allmählich ab.
Die Stadt hat eine Holzkirche gewidmet St. Jura zog ab 1715 hierher aus dem Dorf Olszanica (es gehörte der Javorivsk-Ältestenschaft), das während des Baus der Schwefelmine liquidiert wurde. Es wurde 1801 aus dem Dorf Wólka Rosnowska in das Dorf verlegt. Es ist eine dreiteilige Struktur, die von einer Traufe umgeben ist. Es ist mit einer Kuppel auf einer achteckigen Trommel gekrönt.
Aby oglądać zdjęcia w pełnej rozdzielczości należy najechać rączką na pierwszą miniaturę. Następne kolejne zdjęcia wywołujemy przez kliknięcie prawego klawisza ze strzałką (lub lewego jeżeli chcemy przesuwać do tyłu) lub klikając strzałki widoczne pod zdjęciem.
Wszystkie zdjęcia i teksty prezentowane na tych stronach chronione są prawem autorskim. Ich kopiowanie, wykorzystywanie i publikowanie bez zgody autora jest zabronione.
Kolorem zielonym zaznaczono linki do innej strony. Wystarczy kliknąć, aby się z nią połączyć.